Het verhaal van de rode vuurtoren op Texel
In 1864 was het eindelijk zo ver dat de rode vuurtoren op Texel werd gebouwd. Dit was op initiatief van Johannes Ludovicus Kikkert. Hij was een notaris en het kostte hem 10 jaar om geld in te zamelen voor de bouw en toestemmingen te krijgen. Hij wilde die vuurtoren vanwege veiligheid en in 1864 was de vuurtoren eindelijk gebouwd. Voor die tijd was het stukje Texel, of eigenlijk vooral de wateren daar, een gevaarlijk stuk voor de schepen.
De vuurtoren en de Tweede Wereldoorlog
De vuurtoren stond er dus al voor de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de rode vuurtoren op Texel onderdeel van een verdedigingswerk dat in de Duitse Atlantikwall lag. In 1945 werd Texel bevrijd verklaard, maar daar was niet alles mee gezegd. Er brak een guerrillaoorlog uit. De Duitsers kwamen vanuit Den Helder naar Texel en in deze strijd werd de rode vuurtoren flink beschadigd. Na de oorlog werd er een muur om de vuurtoren heen gebouwd. Daarom heeft de rode vuurtoren op Texel een binnenmuur en een buitenmuur.
Tot 1990
Tot 1990 werd de rode vuurtoren op Texel bemand. Het enige dat toen vanzelf ging was het draaien van de lamp. De mensen die in de vuurtoren werkten, moesten de lamp wel oppoetsen. Verder hielden ze land en zee in de gaten. Dat deden ze met zes mensen tegelijk. Ze wisselden de diensten af, maar er waren altijd mensen die de vuurtoren bemanden. Zo hielden ze het verkeer op het water in de gaten, maar ook wat er aan de kust gebeurde.
Nu
Nu hoeven er niet meer altijd mensen in de vuurtoren te zijn. Veel werk is geautomatiseerd. Wel kun je de rode vuurtoren op Texel bezoeken. Je kunt nog de beschadigingen van het eind van de Tweede Wereldoorlog zien op de binnen toren. Je klimt dan net als de bemanning dat vroeger deed naar boven in de toren. Dat deden zij elke dag om aan hun werk te kunnen beginnen. Er is namelijk geen lift in de vuurtoren.
